कविता

तर तिला काहीतरी थाप मारतो…
अन् शब्दांच्या विश्वात,
परत तिलाच मी शोधत फिरतो ..

अन्यायाविरूद्ध कायम वाचा फोडत राहणार तो,
शाहण्यांसारखे मूग गिळून गप्प बसणाऱ्यातला नाही तो,
ह्रुदयात माणुसकी ठेवून ताठ मानेने जगणारा आहे तो,
कारण… वाया गेलाय ना तो…!!

माझा मी शब्द कसा देवू ?
अर्थांची गल्लत झाली तर ?

प्राजक्ताचा सडा अंगणी
भुरळ घालतो मनाला
फुलतो गुलाब निशिगंध तो
साद साथ ती प्रीतीला

सर्वांना सुखात बघण्यासाठी त्याग करत
आयुष्यभर जीवाचं रान करत राहिलो।
डोईजड झालेल्या कर्जाचा भार घेऊन मी
मृत्यूला कवटाळत या जगातून नाहीसा झालो।
तुम्हीच सांगा मी नेमका कुठे कमी पडलो?

दोष का देशी नशिबास ?
कुढत बसने बरे नसे
मन आहे तुला तुझे एक
हेच तू विसरला असे …!

तिला काय माहीत पिझ्झा बर्गर
तिच्यासमोर आहे फक्त चटणी भाकर,
म्हातारीने जपल्यात पोरांच्या आठवणी
त्या पत्र्याच्या पेटीत वह्या पुस्तके आणि पेनसिली…

चिमुटभर दुःखाने कोसळु नकोस,
जुनी खरकटी विसळु नकोस,

यशाची चव निरखुन बघ,
आलचं अपयश तर पचवुन बघ,