किरण कृष्णा बोरकर

“कसला ताप ..?? घरच्यांनी काय कमी ताप दिला नाही त्याला. रिटायर्ड झाल्यावर त्याची सर्व सर्व्हिस मुलांनी, जावयानी खाल्ली. बायकोबरोबर भारत फिरू ही त्याची इच्छा. पण नातवंडांना सांभाळायची जबाबदारी खांदयावर पडली. आयुष्यभर फक्त जबाबदारीच घ्यायची का?? अडकले परत मुलांच्या मोहपाशात. ह्याला कधी कधी दारू पियाची सवय. पण तीही नशिबात नाही.

“भाऊ ….तुम्हाला माहितीय ..?? हल्ली लग्नसंस्थेवर कोणाचा विश्वास राहिला नाही. लग्न करून आपले स्वातंत्र्य गमावतोय अशी भावना होतेय. बहुतेकजण लिव्ह इन मध्ये विश्वास ठेवतायत. माझ्या अँपमध्ये तुम्हाला सर्व काही मिळेल.

नेहमीसारखी विंडोसीट मिळाली त्याला. ताबडतोब खिश्यातून मोबाईल काढून कॅंडी क्रॅश खेळू लागला. बराच वेळ त्यातच गुंग होऊन गेला तो. अचानक त्याच्या लक्षात आले शेजारून कोणतरी मोबाईलमध्ये डोकावून बघतय. सहा वर्षाचा तो छोटू कुतूहलाने त्याचा गेम पाहत होता.

त्याने नेहमीची काव काव आरोळी ठोकत हवेत सूर मारला. एका इमारतीच्या गच्चीवर राजासारखा उतरला. समोर दोन पाने होती. एक बहुतेक म्हातारा असावा. कारण पानात पालेभाज्यांच जास्त दिसत होता. दुसरा मात्र दारू पिऊन गेला असावा. शेजारी वाटीत थोडी दारू दिसत होती. “काय साली माणसे आहेत. निदान एक क्वार्टर तरी ठेवायची” तो चिडला आणि निषेध म्हणून म्हाताऱ्यांच्या पानातले वरण भात खाऊन उडाला.