तो भिकारी नव्हता
दिसायला खूपच सुंदर, डोळे तरतरीत, चमकदार वाटले. खूपच गोंडस वाटत होता तो. त्याचा घामामुळे स्वच्छ झालेला चेहरा. इतर शरीराला मिळताजुळता नव्हता. चेहरा सोडून इतर शरीर अस्वच्छ काळेकळपट वाटत होते…
आयुष्य हे
विपरीत “नियतीला झुंजावणीऱ्या” परिस्थितीत तटस्थपणे उभी कीर्तिताई – प्रेरणादायी
घरच्यांना गमावल्यानंतर मानसिक आघात सहन करून धडपडीने शिकणारी, येणारी दिवसाकडे आशावादाने बघणारी हि पोरगी खरंच जिगरबाज आहे….. सलाम कीर्ती ताईला. शब्दच नाहीत बोलायला. नियती इतकी क्रूर आहे. पण कीर्तीचा आत्मविश्वास आणि जिद्द मात्र अवर्णनीय आहे. सलाम बेटा. भविष्यात खूप पुढे जाशील आणि खूप नाव कमवशील.
गरिबीवर मात करण्यासाठी धडपडणाऱ्या प्रज्वलची सत्यकथा
आठव्या वर्गात असतानाची एक घटना आहे. गावातील एका मामाची नववी का दहावीची परीक्षा होती. त्यास लिहिण्याचा त्रास असल्याने मला लेखनिक म्हणून सोबत नेले होते. नांदेड शहराजवळील एका खेड्यात परिक्षा होती. त्या परिक्षेस पाच ते सहा दिवस तेथे राहावयाचे होते. शहरात एक एल्लप मामा म्हणून गृहस्थ आहेत यांच्याकडे रहाण्याचे ठरले.
ती एकटी राहाते…
बरं तीने काही वर्षांच्या स्वकष्टाच्या जोरावर स्वतःचे अस्तित्व निर्माण केले तरी संधी मिळेल तेव्हा तिच्या जखमा ओरबाडायला सुशिक्षित आणि सज्जन म्हणवणारे सुद्धा मागे पुढे पाहत नाहीत. हो, सरसकट अशीच विचारसरणी नसते. तिच्या कर्तृत्वाचा सन्मान करणारे सुद्धा असतात पण ते विरळाच..