अफवा नाही मनाचेTalks पसरवा
अमरिन जसजशी मोठी होत गेली तशी तिला आपण काय लिहितो हे कळायला लागले. लहानपणी जे अजाणतेपणी लिहिले जायचे ते आता जाणतेपणी व्हायला लागले. उलटे काहीतरी लिहायचे आणि ते आरशामध्ये बघायचे, लिहिलेले आरशात सुलटे दिसले की तिला त्याचा मनस्वी आनंद व्हायचा.
महाकवी कालिदास कुणाला माहिती नाही. फक्त भारतीयच नव्हे तर सगळ्या जगाला ललामभूत झालेला हा थोर कवी, नाटककार. पण त्याच्या बद्दल, म्हणजे त्याच्या वैयक्तिक, खाजगी आयुष्याबद्दल फारसे काही कळत नाही एवढेच काय त्याचा नक्की कालखंड कुठला हे देखिल खात्रीलायकपणे सांगता येणे मुश्कील आहे.
तो संशयी होता. रागीट होता एकलकोंडा होता, बाईलवेडा होता. पडद्यावर साधाभोळा सज्जन सहृदय वाटणारा चार्ली प्रत्यक्ष स्वत:च्या पोटच्या मुलांशी क्रूर पणे वागायचा, तो धनाढ्य होता आणि विलासी आयुष्य जगत होता हा सगळा पैसा त्याने भांडवलशाही अमेरिकेत कमावला पण तो कम्युनिझमचा समर्थक आणि स्टालिनचा चाहता होता.
काळाने शरीरावरचे थोडे पापूद्रे ठिसूळ केले इतकाच काय तो फरक. बाकी तोच खट्याळपणा, तोच सळसळता उत्साह आणि तोच लक्ष्यवेधी तीळ….मस्तपैकी न बुजता मराठीत तिला विचारलेल्या प्रश्नांची उत्तरेही दिली……होय ती अरूणा ईराणी.….
सामान्यत: या परंपरेत गुरू आपल्या शिष्याला मनगटावर गंडा बांधतात पण एक दिवस गुरू सोहनलाल यांनी सरोजच्या गळ्यात काळा धागा बांधला. सरोजला वाटले आपले लग्न गुरूशी झाले. गुरूचे वय होते ४१ वर्षे तर शिष्या होती १३ वर्षांची शिवाय गुरूला चार मुलेही होती. पण सरोजला मात्र याचा थांगपत्ता नव्हता.
जसजशी आपली वाढ होत जाते तसतसे मग कानावाटे सूर मनात तर शरीराद्वारे ताल शरीरात भिनत जातो. आम्हाला नाचावेसे का वाटते? तालाच्या ठेक्यात असे काय असते की ज्यामुळे शरीर थिरकायला लागते? आपल्याला त्या शास्त्रीय नृत्या बित्त्यातले भलेही काही कळो की न कळो पण तालाच्या लयीवर नाचतोच की!
कुठल्याही अडथळ्याला न जुमानता दूरदृष्टी ठेऊन भविष्याचा विचार करणारे ‘बिजनेस मॅग्नेट’ हा इलॉन चा थोडक्यात परिचय म्हणता येईल. लहानपणीच म्हणजे १० वर्षांपर्यंतच्या वयात इलॉन ने एवढी पुस्तकं वाचली होती जेवढी एका साधारण ग्रॅज्युएट ने सुद्धा क्वचितच वाचली असतील. १२ वर्षांचा असतानाच इलॉनने एक कम्प्युटर गेम बनवला आणि एका ऑनलाईन कम्पनीला तो गेम ५०० डॉलर मध्ये विकला.
मुलांना अर्धा दिवसा नंतर सुट्टी मिळायची. ती अशासाठी की तिथे चित्रपटाचे शुटींग चालायचे. ती तिथे पोहचली तर समोरच्या भितींवर काही तरी बघत खूपजण बसलेले. मग एकाजणाच्या खांद्ययावर चढून समोर काय चाललंय ते बघायचा ती प्रयत्न करू लागली एवढ्यात लाकडाची एक फळी तिच्या हातावर पडली आणि हात चांगलाच कापला गेला.
पण अपयश आलं तरी न खचता उसळी मारून जो जिद्दीने उभा राहतो तो यश खेचून आणतोच आणतो… तसाच ब्रायनला स्वतःवर विश्वास होता, काही करून दाखवण्याची इच्छा होती आणि सर्वात महत्वाचं म्हणजे आग लागणं म्हणतात ना ती लागली होती.
मुळचा बोरिवलीकर असलेला रोहित सध्या इंग्लडमध्ये एका औषध कंपनीचा संचालक आहे. आतापर्यंत ६०० शेतकरी कुटुंबांना त्याने मदतीचा हात दिला आहे. २०१४ मध्ये त्याने यवतमाळ जिल्ह्यातील पांढरकवडा आणि मंगी कोलमपोडा येथील १०३ विधवा महिलांसोबत संवाद साधून त्यांना ५ लाख रुपयांची आर्थिक मदत केली.