ललित

गावासाठी काहीतरी करावं असं मनातून वाटायचं. ग्रामपंचायतीला गावाने निवडून दिले. आणि पुन्हा गावाशी जोडलो गेलो ते एका जबाबदारीने. संपूर्ण गावचा कारभार हातात आला. कामाला कुठून सुरवात करावी हे देखील समजेना.

कुठेतरी त्या दोघांचा तो रोमान्स बघून आपलंपण असचं असतं ह्याची जाणीव झाली. पण प्राणी आणि माणसात एकच फरक.. प्रेम, प्रतिसाद समोरून मिळाला नाही तर ओरबाडून घेण्याची वृत्ती त्यांच्यात नसते. तो खचला, कुठेतरी नाराज झाला पण पुढल्या क्षणाला पुन्हा तीचं मन वळवण्यासाठी तिच्यामागे रुंजी घालू लागला.

एकदा तुमच्या आवळ्याच्या झाडाचे आवळे काढले होते आणि तू थोडे आवळे एका पानात गुंडाळून फाटकाच्या बाहेर ठेवलेस, मला बरोबर ते कळलं कारण शाळा सुटायच्या वेळेस मैत्रिणीशी काहीतरी कुजबुजत होतीस आणि माझ्या समोरून जाताना बरोबर “आवळे पानात गुंडाळून ठेवायचे.”

हे मायेने ओथंबलेले शब्द मनाला सुखद गारवा द्यायचे. हे साधे सुधे शब्द शिणलेल्या मनावर अँटी ऑक्सिडंट, प्रमाणे काम करायचे. सासुरवाशिणीची माहेरचं पत्रं म्हणजे हार्मोन संतुलन काढा होता. पाठीशी असलेल्या भक्कम आशीर्वादाचं ते प्रतीक होतं.

निर्मळ जीवन हा मोठा आणि गहन विषय आहे, कारण ते स्वच्छ करण्या करिता साबण, उटणे किंवा शाम्पू चा शोध अजून लागायचा आहे त्या मुळे आपण फक्त निर्मळ शरीरा बद्दल बोलू शकतो…