अफवा नाही मनाचेTalks पसरवा
पर्यटनासाठी परदेशवारी करणं कोणाला नको असतं. सुटीचा दिवाळी हंगाम, गुलाबी थंडी पडण्याचे दिवस आणि येणारं नवीन वर्ष असं असतांना आपल्यातले बरेचजण परदेशात सुटी घालवण्याच्या विचारानेच नुसते सुखावून जातात. तर परदेशात पर्यटन करण्यासारखे असे देश बघू जिथल्या चलनापेक्षा भारतीय रुपया मजबूत असल्याने ती परदेशवारी आपण स्वस्तात करू शकतो…
लेपाक्षी मंदिराचं निर्माण विजयनगर साम्राज्यात साधारण १५ व्या शतकात झालं असल्याची नोंद असली तरी इकडे असलेल्या दोन गोष्टी मात्र कमीत कमी हजार वर्षापेक्षा जुन्या आहेत. लेपाक्षी मंदिराच्या समोर असलेला नंदी तब्बल २० फुट उंच आणि ३० फुट लांब आहे. हा पूर्ण नंदी एका दगडातून कोरण्यात आलेला आहे. नंदी मंदिरापासून २०० मीटर (६६० फुट) लांब आहे.
चैत्र, माघी, आषाढ़ी आणि कार्तिकी अश्या चार वाऱ्या वारकऱ्यांनी कराव्यात असा संप्रादायात संकेत आहे. परंतु आषाढ़ी आणि कार्तिकिला अधिक महत्व देण्यात येते. कारण या दिवशी खुद्द परब्रह्म् परमात्मा पांडुरंग आपल्या भक्तांची वाट पाहत असतो. ‘आषाढ़ी कार्तिकी विसरु नका मज | सांगतसे गुण पांडुरंग || असं भावविभोर वर्णन संत नामदेव महाराज करतात. असा हा महाराष्ट्राचा सांस्कृतिक, सामाजीक आणि पारमार्थिक महाउत्सव..
ह्या पोकळ खांबांसोबत ह्या मंदिराच्या बांधणीत वेगळ्या अश्या सिमेंट चा वापर दगड जोडण्यासाठी केला गेलेला आहे. १३०० वर्षानंतरही सिमेंट जसंच्या तसं असून आजही प्रत्येक दगडाला त्याच मजबुतीने जखडून ठेवलेलं आहे. ह्या बांधकामातील प्रगत तंत्रज्ञानामुळे आजही इतके वर्षानंतर मंदिर काळाच्या कसोटीवर पुरून उभं आहे. भले तो भुकंप असो वा उन, वारा, पाउस.
ह्या मंदिरातील तंत्रज्ञानाचा अविष्कार म्हणजे इकडे असलेला सा, रे, ग, म मंडप. नावावरून लक्षात आल असेलच कि भारतीय संगीतात असलेल्या सप्तसुरांवर आधारित असलेला हा मंडप आहे. ह्या मंडपाचे ५६ खांब म्हणजे एका रहस्यमयी तंत्रज्ञानाचा आविष्कार आहेत. ह्या खांबावर हाताने मारल असता त्यातून ध्वनीची निर्मिती होते.
तामिळनाडू राज्यात असलेलं बृहडेश्वराच शंकराला समर्पित असलेलं मंदिर आजही एका अतिशय प्रगत, श्रीमंत अश्या राजवटीचे अस्तित्व आपल्यासोबत घेऊन तब्बल एक हजार वर्ष उभं आहे. ह्या मंदीराच निर्माण म्हणजे आजही विज्ञान आणि तंत्रज्ञानाला केलेला कुर्निसात तर आहेच पण त्या सोबत विज्ञान आणि कलेचा सुंदर मिलाफ आहे.
तसे पाहू जाता चारठाणा हे परभणी जिल्ह्यातले एक अगदी साधेसे खेडेगाव. पण इथे असलेल्या पुरातन मंदिरांच्या आणि भग्नावाशेषांच्या ठेव्यामुळे ते अनेक इतिहासतज्ञाना आणि पुरातन वास्तू प्रेमीना माहिती असते. तरीही ते इतके काही प्रसिद्ध नाही.(ते एका अर्थी बरेच आहे म्हणा अन्यथा ह्या गावाताली शांतता बिघडायची आणि फक्त काळाचेच घाव सोसत आलेला हा ठेवा पर्यटकांच्या उत्पाताने नष्ट व्हायचा.)
चला नेहमीची ट्रेन आली. देशपांडेला आज विंडोसीट मिळाली वाटतं. म्हणजे दोन स्टेशननंतर आपल्याला मिळेल. च्यायला…. हे काय …?? इथे कसा सिग्नल मिळाला हिला?? पुढचे स्टेशन तर जवळ आलंय आणि बाजूच्या फास्ट ट्रॅकवर शताब्दीही थांबलेली दिसते…. अरे बापरे …!! हे काय सगळी माणसे ट्रॅकवरून चालत जातायत.
निवडणुका ते देशात घडणाऱ्या घटना असो. आपण कधी अरुणाचलप्रदेश किंवा मिझोरम मध्ये लागलेल्या आगीची बातमी ऐकतो का? तिथल्या संपाची बातमी येते का? मिडियामधील एक तरी जण तिथल्या लोकप्रतिनिधी ची बाईट घेतो का? किंवा तिथल्या लोकांना काय वाटते हे कधी समोर येत पण नाही.
प्रत्येक गुहा ही स्वर्गीय निवासस्थानासारखी वाटते. साधारण २० मिनिटांचे ट्रेकिंग करून गेल्यांनतर नजरेस पडणारे सौंदर्य हे असीम शांतता देऊन जाते. जरी याला ट्रेकिंग म्हटले आहे तरी येथे बांधव जिने असल्याने चढून जाणे अगदीच सोपे होते.