मागे बघू का?
मुंबईहून हिच्या भावाचं बोलावणं आलं, जाऊ का मी पंधरा दिवस…… मी म्हंटल, जाऊन ये…… मी व्यवस्था करून जाते तुमची, गावात ओळखीचे झाले होते…. तुरळक येणं जाणं होतं घरी आमच्या, डबा सांगून ही जाते नेहमी, गावात सोय होती माझी…..
कथा
Psycho- मारली त्याने खाली उडी….
अचानक तो स्वयंपाकघरातून धावत आला आणि माझ्यासमोरून म्हणजे मी हॉल मध्ये बसलो होतो…… माझ्यासमोरून माझ्याकडे तिरक्या नजरेनी बघत धावत गॅलरीत गेला आणि…… आणि झोकून दिल शरीर बाहेर गॅलरीच्या दहाव्यामाळ्यावरून…… बाप रे पापणी लवण्याचा क्षणही झाला नाही ह्या सर्व घटनेत आणि मी दचकलो एकदम भानावर आलो….. घामानी थबथबलो….. छाती भरल्यासारखी वाटायला लागली…….
Psycho – पाठमोरी……
मी दचकले एकदम त्या दिवशी म्हणजे भास होता की काय का खरंच ते दृश्य सत्य होते ह्याबद्दल गोंधळ निर्माण झाला होता माझ्या जाणिवेत ,मी सहज बाल्कनीत उभे होते आमचा सातव्या माळ्यावर उच्चभ्रू वस्तीत फ्लॅट आहे, दोघेही उच्च शिक्षित आणि उच्च आर्थिक स्थितीत असल्याने श्रीमंत ह्या वर्गात कदाचित आम्हाला लोक बसवत असतील म्हणजे नातेवाईक मागून हेवा करतात आमचा हे मला जाणवतं कधी कधी, हल्ली ह्या दोन महिन्यात मी व्हिआरएस घेतली, तशी मी वयानी फार नाही पन्नाशीच्या आतली
ती आणि राखी
आज चांगलाच मूड बनवून त्याची पावले तिकडे वळली. नवीन पाखरू आल्याची साखरबातमी त्यालाही कळली होतीच. तिला बघायला, स्पर्शायला तो आतुर झाला होता. नेहमीप्रमाणे ऍडव्हान्स देऊन तो तिच्या वाटेकडे डोळे लावून बसला होता. तेवढ्यात कर्रर्रर्रर्रर्रर्रर्रर्र आवाजाने दार उघडले तसे त्याचे डोळे चमकले.
सावज
“ येऊ का? ”…… पांडूने सगळा धीर गोळा करून “ये” असं उत्तर दिलं आणि त्याला जमिनीच्या खाली कसलीतरी हालचाल जाणवली. जमिनीच्या खालून काहीतरी त्याच्याकडे आलं होतं. पांडू घराच्या बाहेर आला ती हालचाल त्याला जाणवत होती. काहीतरी जमिनीखालून त्याच्या मागे येत होतं. तो झपझप पावलं टाकत घराकडे निघाला. ती जमिनीखालची सळसळ त्याला घाबरवत होती. त्याने अंगात घातलेला शर्ट घामाने पूर्ण भिजला होता, हातपाय कापत होते.
Psycho – जगणे थिजलेले…
हल्ली असेच सकाळी पडून राहायचे, जीवनातली सकाळ असं वाटायचंच नाही त्यांना, बाहेरचं आकाश आणि त्याचा बदलणारा पोत बघत बसायचे दोघे वेगवेगळ्या खिडक्यांतून, तिकडे आकाशात त्यांच्या नजरेचं मिलन व्हायचं आणि संवाद घडायचं तोंडातून शब्द न काढता……
Psycho – एक, दोन, तीन, चार…..
नको नको त्याच्या समोर आकड्यांचा असा उल्लेख करू नका, माझ्याबद्दल बोलत होते माझ्या घरचे, म्हणजे आकडे माझ्या जीवनात गोंधळ निर्माण करतायत सध्या…. म्हणजे अचानक हे सुरु झालं दोन महिन्यांपूर्वी, म्हणजे माझ्या बायकोनी मला काहीतरी विकत आणायला सांगितलं आणि किंमत सांगितली, हजार रुपये, ती हजार इतकं बोलली आणि माझ्या जाणिवेत ते विचित्र प्रकार घडायला सुरवात झाले……
Psycho- ती…. तिकडे दिसतेय मला!!!
सटक-फटक, खटक-सटक….. खर्र खर्र सटक…. फटक, पाऊस धो धो धुवांधार, मी, कंडक्टर आणि ड्राइवर तिघेचजण बस मध्ये मी ऑफ साईडला म्हणजे ड्राइव्हरच्या विरुद्ध दिशेला असणाऱ्या मागच्या सीटवर बसलो होतो, कंडक्टर सुद्धा माझ्या मागच्या सीटवर बसला होता, काळामिट्ट अंधार आणि पावसाच्या धुवांधार सरी, घाट वळणं आणि हेड लाईट्स चा प्रखर झोत
Psycho- लिझा…. नाही, नाही!! शर्मिला…….
मी लिझा आणि आमची छोटुकली एली, मस्त जीवन होतं एकंदरीत, लिझा अजूनही लोळत पडली होती बेडमध्ये, रात्री जरा जास्तच वाईन घेतली असावी तिने, खूप अवखळ झाली होती रात्रभर झोपू दिलं नाही लिझाने मला, एका फर्म मध्ये मी उच्चपदावर काम करत असल्याने पैसा बक्कळ येत होता घरात कसलीही कमतरता नव्हती…. मी बसलो गार्डन मध्ये, सकाळी सिगरेट ओढलेली लिझा ला आवडायची नाही, ती झोपली होती म्हणून चान्स घेतला, मस्त दोन झुरके मारल्यावर छान वाटलं, रिलॅक्स वाटलं एकदम.
जनाआजी……
कॅनडामध्ये स्थायिक झालेल्या आपल्या बहिणीला त्याने फोन केला तेव्हा तीही म्हणाली “अरे असे कसे अचानक झाले ….?? तुला आधी कळवता येत नाही का…. ?? लक्ष कुठे असते तुझे आईकडे ..?? काहीतरी लक्षणे आधी दिसत असतील ना ..?? मला किती त्रास होईल आता येताना. काही घडले तर माझ्यासाठी खोळंबून राहू नका ह्यांच्या मीटिंग आहेत, आणि मलाही सुट्टी मिळणार नाही. आम्ही आताच सुट्टी घेऊन अमेरिका फिरून आलो. काळजी घे आईची “, असे म्हणून फोन ठेवला.