अफवा नाही मनाचेTalks पसरवा
आपण मोठे होत गेलो तसतसं आपणच आपल्या हातानी, आपली लाईफ कॉम्प्लीकेटेड करुन घेतली का? लहानपणी असलेलं निरागस, सतत उत्साही, आनंदी व्हर्जन मोठं होता होता, कुठे हरवलं? का नाहीसं झालं? मोठं झाल्यावर, प्रौढ बनल्यावर जीवनाकडे बघुन भ्रमनिरास व्हावा, इतकं जीवन अळणी आणि बेचव खरचं आहे का? हा दृष्टीकोन खोटा आहे, भ्रामक आहे.
आजकाल नवरा बायकोचं नातं हे बॅंक आणि कस्टमर सारखं झालं आहे, बॅंकेत जितकं जास्त डिपॉझीट करता, तितकं जास्त व्याज मिळतं. तुमचा प्रश्न आहे की मला इंट्रेस्ट का मिळत नाही?अहो! तुम्ही तर कर्जाच्या आणि इ. एम. आय. च्या ओझ्याखाली दबल्या गेले आहात. प्रेम का आटलं, ह्या प्रश्नाचं उत्तर शोधायला फार खोलात जायची गरज नाही.
एके ठिकाणी पीटर ड्रकरने म्हण्टले आहे, यशस्वी व्हायची इच्छा असणार्‍या प्रत्येक व्यक्तीसाठी, येणार्‍या पाच वर्षात आपण कुठे असु, हे ठरवणे खुप अत्यावश्यक आहे, पण दुर्दैवाने खुपच कमी आणि मोजके लोक आपल्यासमोर ते स्पष्टपणे मांडतात, आणि बहुतेक करुन हेच लोक इतिहास घडवतात.
कधी असं होतं, की फोन बेल वाजते आणि तो फोन कुणाचा आहे, याचा आधीच एक अंदाज येतो आणि तो फोन त्याच व्यक्तीचा असतो? ज्याच्या आपण अधिकाधिक संपर्कात असतो, त्या व्यक्तीच्या मनातल्या भावना राग, द्वेष, प्रेम आपल्याला नुसतं त्याच्या नजरेत बघुन, त्याने कितीही लपवलं तरी, न सांगता, आपोआपच कळु लागतात?
स्क्रिझोफॅनिया, हॅलोसीनेशन, मानसिक विकार, मानसिक विकृती, डिप्रेशन ह्या असल्या मोठमोठ्या शब्दांनी, तु अजिबात घाबरु नको. तुझ्या आतमध्ये एक प्रचंड मोठा उर्जेचा स्त्रोत आहे, एक चैतन्याचा झरा दिवसरात्र खळाळत वाहतो आहे. त्या उर्जेच्या बळावरच मी माझ्या आयुष्यातल्या एकुण एक समस्येला दुरवर पळवुन लावलं, आणि आज मी जगातला सर्वात आनंदी प्राणी आहे, असं मानतो.
स्टीव्हला एका जोडप्याने दत्तक घेतलं, स्टीव्हच्या वयाच्या सातव्या वर्षी गल्लीतल्या मुलीने त्याला चिडवले की तो दत्तक आहे, स्टीव्हने त्याच्या आईवडीलांना अर्थ विचारला. तेव्हा स्टीव्हच्या आईवडीलांनी त्याला खरे खरे सांगितले आणि म्हणाले. “तु साधारण मुलगा नाहीस, तु खुप ‘स्पेशल मुलगा’ आहेस, तुझे आयुष्य ‘असाधारण’ असणार आहे.”
त्या दिवशी एक वेगळ्याच प्रकारची छोटीशी, पिटुकली, बोट फालमाऊथ ह्या ठिकाणी मॅसुच्युसेटस समुद्रकिनार्‍यावरुन इतर महाकाय बोटींच्या ताफ्यातुन निसटली आणि मोकळ्या समुद्रात घुसली. त्या बोटीवर रॉबर्ट मॅनरी हा एकटाच होता. कोण होता हा रॉबर्ट मॅनरी? आणि आपली लाकडाची रंगबेरंगी, पण विलक्षण देखणी बोट घेऊन तो कोणत्या प्रवासावर निघाला होता?
संवाद हा प्रत्येक नात्याचा प्राणवायू आहे…. मग ते नातं पालक-पाल्यांचं असो, प्रियकर-प्रेयसीचं असो, नवरा-बायकोचं असो कि मित्र- मैत्रिणीचं. एकमेकांवरचा विश्वास आणि संवादावरच नात्यांची भिस्त असते. संवादा शिवाय नातं फुलतंही नाही आणि बहरतंही नाही.
कमी अधिक प्रमाणात का असेना, पण आपण सगळेच जण आपल्या आयुष्यात कसल्या न कसल्या कठिण प्रसंगाना रोजच सामोरे जात असतो, कोणी दाखवतो, कोणी मनातल्या मनात ठेवतो, इतकचं! कितीही वाईट प्रसंग असला तरी आपण आपला तोल ढळु न देता, आनंदी, हसतमुख राहु शकतो, त्यासाठी एक खास प्रकारचं ट्रेनिंग मनाला आवश्यक असतं.
माझं माझ्या लाईफ पार्टनरशी जमत नही, अशा प्रकारच्या प्रश्णावर माझ्याकडे एकच उत्तर आहे. “प्रेम करा, अजुन प्रेम करा, अजुन खुप खुप खुप प्रेम करा,“ इतकं प्रेम करा की, केलेलं प्रेम हजार पटीने चक्रवाढ होवुन आपल्या कडे वापस येईल. मनं मोकळी होतील.