अफवा नाही मनाचेTalks पसरवा
बरेचदा आपण वाचतो, ऐकतो की नकारात्मक विचारांचा आपल्या रोजच्या आयुष्यावर परिणाम होतो आणि त्याच नकारात्मक घटना आयुष्यात घडत जातात. बरेच जणांना तर अक्षरशः सवय जडलेली असते, नकारात्मक विचार करण्याची. वडीलधारी मंडळी असंही सांगतात, ‘घरात बसून वाईट साईट विचार करू नका, बोलू नका कारण वस्तू नेहमी तथास्तु म्हणते!’
काहीतरी वाईट, अघटित म्हणजे आपल्या कल्पनेपलीकडलं घडलं तर माणूस नैराश्यात जातो. आणि माणूस नैराश्यात जातो म्हणजे तो खूप तीव्र भावना आणि विचार निर्माण करू शकतो पण त्या भावना असतात चुकीच्या दिशेने.
मित्रांनो, आपल्याला नेहमीच जिनिअस म्हणजे अति बुद्धिमान लोकांबद्दल जिज्ञासा असते. आणि म्हणूनच आशा यशस्वी आणि बुद्धिमान माणसांबद्दल रिसर्च होत असतात. त्यांची आत्मचरित्रं आपण वाचतो. आणि अशी यशस्वी, जिनिअस व्यक्ती जर आपल्या ओळखीच्या वर्तुळातली असेल तर त्याच्याबद्दल गॉसिप्स होतात. त्यात काही पॉजिटिव्ह तर काही निगेटिव्हसुद्धा असतात…
अवघ्या काही दिवसांत देठाशी नव्या पानाचा उगम दिसायला लागला आणि मला जग जिंकल्यासारखा आनंद झाला. आता मला त्याची काळजी नव्हती. ग्लासमधलं पाणी बदलतांना त्याचा हळूवार स्पर्श मला होई. “आता उद्यापासून तू मातीत राहायचं हं.. तुझं खरं घर तेच आहे. तुला आवडेल तिकडे..” मी सांगितलेलं समजलं असेल का त्याला?
एकदा दोन मित्र खूप वर्षांनंतर एकमेकांना भेटतात. पण एके काळचे जिगरी दोस्त असलेले हे मित्र आता अगदी विरोधाभासी जीवन जगत असतात. त्यातला एक मित्र आयुष्याच्या खाच खळग्यांतून धक्के खात खात, गरिबीलाच आपलं नशीब समजून, आहे त्यात आहे तसा मी समाधानी आहे अशी स्वतःची समजूत करून घेऊन आलेला दिवस पुढे ढकलत
कित्येकदा मनात असंख्य विचार असतात. काय करावं, सुचत नाही. नेमकं काय वाटतंय स्वतःलाही उलगडत नाही. जे घडायला नको आहे असे वाटते, तेच आपल्याबाबतीत घडते, त्याचे वाईट वाटत असते, राग आलेला असतो. एकूणच नकोसेपण मन व्यापून टाकते. आपण नेमके काय करायला हवे, समजत नाही.
अनेकवेळा आपण स्वतःशीच मनातल्या मनात बोलत असतो. सकाळी डोळे उघडल्या उघडल्या मन बोलायला सुरवात करते. त्यात भूतकाळातल्या काही गोष्टी असू शकतात, काही वर्तमानकाळातल्या तर काही भविष्यातल्या. या विचारांना कोणताही नियम नसतो ना कुठला निर्बंध.
सुखी आयुष्यात अचानक आलेल्या आरीष्टाने मनुष्य खचून जातो. आपली प्रिय व्यक्ती आपणास सोडून जाण्याने आयुष्य नकोसे वाटु लागले. ती हानी कधिच भरून निघणार नाही असे वाटते. त्यावेळेस ती व्यक्ती मानसिक आजारी बनतो. अशा वेळी मार्गदर्शनची व कार्यमग्न राहण्याची गरज असते.
तणाव हा आपल्या एखाद्या वैयक्तिक कारणावरून असू शकतो, ऑफिस किंवा व्यावसायिक कारणामुळे असू शकतो किंवा अगदी एखादी डिस्टर्ब करणारी बातमी मिळाल्याने सुद्धा असू शकतो. कारण काही का असेना पण एवढं नक्की कि तणाव हि आपल्या मनाचीच एक अवस्था असते आणि केवळ आपणच त्याच्याशी मुकाबला करू शकतो.
आपलं चुकतयं, हे आपल्याला कळणं, हेच यशाच्या वाटेवरचं पहिलं पाऊल असतं. आपण फक्त सवयी बदलायच्या, आयुष्य आपोआप बदलतं, निराशा, चिंता, भीती यामध्ये वेळ वाया घालवण्यासाठी, मौल्यवान वेळ फुकट घालवण्यासाठी आयुष्य स्वस्त नाही. ह्या निराशादायक विचारांना कंटाळला असाल तर बाह्या झटकुन कामाला लागा.